Vertrek MV, naar Page via Betatakin

Zaterdag 4 augustus

Vanochtend 8 uur vertrokken, getankt vlakbij en daarbij geholpen door Indiaanse mensen (Navajo) Gisteren bij visitor centre ook veel indianen. Typische gebruinde vierkante gezichten met zwart haar. 

Ze komen niet het meest vriendelijk over, zeg maar gewoon nors.

Tja dat is misschien ook wel voor te stellen: het meerendeel leeft in forse armoede. Hun land ooit ingepikt, hun cultuur bijna verdwenen. Nog een opmerkelijk feit: in 1942 maakte de VS gebruik van 450 Navajo’s als Code Talker. Het is de enige codetaal die nooit werd ontcijferd door de vijand. Alleen militaire termen kenden de Navajo’s niet: dus bommenwerper was zwaluw en een vliegdekschip was vogeldrager.

Terwijl we richting de beroemde silhouetten rijden zet A muziek van ‘the good, the bad and the ugly’ op van Ennio Morricone.

We gaan even van de weg af richting Navajo National monument voor een wandeling naar een oude nederzetting van de Hopi indianen. Om 10 uur begint de excursie onder begeleiding van Max, ook een indiaan. We dalen af in een kloof ( kan het woord canyon even niet meer horen) Onderweg vertelt hij over de bomen, het uitzicht en de planten. In het dal van de kloof groeien berken, eiken, naaldbomen en populieren tot een bepaalde grens. Daar houdt het moeras op (geen water genoeg meer) en kan vee bij de vegetatie komen. 

Eenmaal onder in de kloof ( na tig trappen) lopen we eerst naar een koele grot. Daar kunnen we wat drinken en eten. De weg gaat verder door een nat bosgebied met 2 bruggen en aan de zijkant van het pad ponytail weed (paardenstaart), een heeeel oud gewas zonder duidelijke functie ( dieren eten het niet, je kunt je pannen ermee schrobben)

Bij de restrooms stoppen we weer even (compost WC’s) Van daaruit zie je de alkoof met de huisjes uit 1225 (Betatakin) Deze woningen zijn pas in 1909 ontdekt. In hoogtijdagen woonden er 100-125 mensen. Er zijn ongeveer 135 woningen geteld. Via een stijgend pad kunnen we dichterbij komen en zien de woningen met resten van houten daken en tekeningen op de muur. Er leefden verschillende clans: deer, fire, flute en water.

De gids vertelt leuk en uitgebreid. Het is een zeer interessante ochtend. Om 12 uur gaan we zelf, zonder gids, weer terug: 580 ft klimmen. De weergoden zijn genadig: de zon is even grotendeels achter de wolken. Een half uur later staan we hijgend boven en gaan even lekker lunchen aan picknick tafels in de schaduw. De jongelui brengen een emmer ijs in: mjammie!

Nu staan we op de camping bij het meer (Lake powell) vlakbij Page. Het is hier bloody hot (40 graden?) C en M zijn een vuur aan het stoken voor de BBQ (!). De tijd is 1 uur teruggegaan: een extra uur dus (weer 9 uur verschil met NL)

De WiFi van de camping is prut. Hopelijk lukt het posten straks.

Nu lekker BBQ-en en daarna naar bed. Morgen een relaxte dag op een boot!