De Soweto Tour

De Soweto Tour
We moeten eerst weer 1,5 uur rijden naar Soweto. Een groot deel hiervan hebben we net zelf afgelegd. Minpuntje voor de organisatie. Muketse, de gids/driver, vertelt over de Eucalyptus bomen. Die zijn in SA gebracht vanwege de mijnbouw . Ze nemen teveel water en mogen niet meer geplant worden in zuid Afrika .
Eerst bezoeken we de kalabas, het voetbal stadion waar in 2010 Nederland de finale verloor van Spanje. Onze begeleider heeft hier zichtbaar plezier in ons dit even te laten zien. (Let's open Some old wounds) Hier heeft de zangeres Shakira ook gezongen.
Daarna door de verschillende wijken. De ever warm bed houses: hier sliepen 2 shifts mijnwerkers. Het bed was altijd bezet.
De huizen staan er nog en kunnen gehuurd worden. Moet je wel eerst de mafia betalen. We zien de middle class en upper class wijken, en de laagste class. We lopen door een deel van deze wijk. Overal zand, vuilnis, een soort open riool , maar ook toiletunits waar per unit tenminste 40 mensen gebruik van maken. De mensen die we tegenkomen groeten vriendelijk en zien er verzorgd uit. We bezoeken het huis, krot, van de gids die dit deel voor z'n rekening neemt. Dak met gaten, ruimtes die gebruikt worden voor zowel eten, zitten als slapen. 21 mensen zouden er wonen.
De twee torens, oude kolencentrales, staan ergens in het midden van Soweto. Het is het symbool van soweto geworden. Ze zouden worden afgebroken, maar dat wilde de bevolking niet. Nu kun je er bungee jumpen. Op een van de torens is Mandela geschilderd.
Terwijl we buiten het busje naar die torens kijken, passeren veel kinderen in schooluniform. Henk en Allard dragen beide een korte broek. Er komen 2 kleine jongens aan. Ze zwaaien wat verlegen bij het passeren. Opeens zien we een van hen duiken: hij voelt eerst aan Henk z'n blote benen en daarna aan die van Allard. To see if we are human too, zegt de gids. Ze rennen daarna snel weg.
We zien ook nog het huis van Mandela en het huis van bisschop Tutu, 2 Nobel winnaars in dezelfde straat, en het museum ter herinnering aan de opstand in 16 juni 1976. Het is erg indrukwekkend allemaal. 
Om half 5 rijden we terug. Moe van de indrukken, het vroege opstaan en het reizen. Als we terugzijn is het al bijna 6 uur. De zon is al onder. De camping is zwaar bewaakt, hoge hekken, bewakers die rondlopen. Geen apen hier maar reebokken die heel dichtbij komen. En wilde katten.
We maken het eten van alle restjes die we nog hebben. Het komt allemaal op. 
De laatste avond met maar 1 fles rode wijn. Afkicken!
Nu zitten we in de zon. Alles is ingepakt en gewogen.